نقش “را” در افعال گذرا در دستور زبان فارسی به همراه مثال های ساده و فراوان برای آموزش دستور زبان فارسی به غیر فارسی زبانان
فعل گذرا چیست؟
فعل گذرا یا فعل متعدی به فعلی گفته می شود که به مفعول نیاز دارد، مانند خوردن، دیدن، باز کردن و غیره.
فعل ناگذرا چیست؟
فعل ناگذرا یا فعل لازم به فعلی گفته می شود که به مفعول نیاز ندارد، مانند رفتن، نشستن، آمدن و غیره.
مفعول چیست؟
مفعول در جمله به اسم یا گروهی اسمی گفته می شود که فعل بر آن واقع می شود و یا به آن دلالت می کند. در زبان فارسی، در بیشتر وقت ها، از نشانه “را” پس از مفعول استفاده می شود.
افعال دومفعولی در زبان فارسی
در زبان فارسی، مانند زبان انگلیسی و خیلی زبان های دیگر، افعال گذرا یا متعدی هستند که به دو مفعول نیاز دارند تا معنی جمله کامل شود. به این دو مفعول در افعال دومفعولی، مفعول مستقیم و مفعول غیر مستقیم می گویند. به عنوان مثال، افعالی مانند دادن، تحویل دادن، پیشنهاد دادن و تهیه یا تامین کردن از افعال دومفعولی در زبان فارسی هستند.
نشانه را در فارسی عامیانه یا غیر رسمی
در فارسی عامیانه یا غیر رسمی، نشانه را به “رو” و یا “اُ” تبدیل می شود و یا به این گونه تلفظ می شود.
برای روشن شدن موضوع، به مثال های زیر توجه کنید:
فارسی رسمی: من کتاب را خواندم.
فارسی غیر رسمی: من کتاب رو / کتابُ خوندم.
مصدر: خواندن – مفعول: کتاب
تو غذا را / رو خوردی.
مصدر: خوردن – مفعول: غذا
تیم ما بازی را / رو برد.
مصدر: بردن – مفعول: بازی
آنها در آسمان پرندگان را / رو دیدند.
مصدر: دیدن – مفعول: پرندگان
پستچی نامه را به من داد.
مصدر: دادن – مفعول مستقیم: نامه – مفعول غیر مستقیم: من
