داستان فارسی مبارزه با ترس – آموزش زبان فارسی

[Dr. Mohammad Hossein Hariri Asl]

ژاله دختری هشت ساله بود که با مادرش تنها زندگی می کرد. ژاله حیوانات را خیلی دوست داشت و به آنها غذا می داد، ولی وقتی ژاله دختری چهار ساله بود، گربه ای دست او را چنگ زد. ژاله از آن موقع به بعد، از گربه ها می ترسید و گربه ها را زیاد دوست نداشت.

در یک روز سرد زمستانی، وقتی ژاله داشت از مدرسه برمی گشت، صدای میو میوی بچه گربه ای را شنید که داخل چاله ای گیر افتاده بود. هوا خیلی سرد و برفی بود و بچه گربه هم خیلی ضعیف و بیمار به نظر می رسید. بچه گربه، تنها بود و خبری از مادرش نبود.

ژاله ناخودآگاه یاد گربه ای که چهار سال پیش دستش را چنگ زد افتاد و با خود گفت: «من اصلا از گربه ها خوشم نمی آد. حتما یه آدم دیگه، بچه گربه رو پیدا می کنه و بهش کمک می کنه!»

با این حرف، ژاله از آنجا دور شد. هرچه دورتر می شد، صدای بچه گربه بلند و بلندتر می شد. ژاله به اطراف خود نگاه کرد. هیچ کس آنجا نبود. ژاله با ترس به سمت بچه گربه نزدیک شد. بچه گربه، زخمی، کثیف و ترسیده بود و با چشمان درشت خود، به ژاله نگاه می کرد.

ژاله با خود گفت: «از این مسیر، هیچ عابری رد نمی شه. اگه من بهش کمک نکنم، حتما از سرما و گرسنگی می میره!

[Parisa Fallah-Najmabadi]

ژاله از نزدیک شدن به بچه گربه می ترسید، اما از آن احساس ناراحتی هم می کرد. اگر خودش گرسنه و مریض بود و کسی به او کمک نمی کرد، بدتر می شد. وقتی مریض می شد، مادرش همیشه از او مراقبت می کرد و بدون اوحالش بدتر می شد. با این فکر تصمیم گرفت با ترس خود روبرو شود و آرام آرام به بچه گربه نزدیک شد.

وقتی بچه گربه متوجه شد کسی به سمت او می رود، مدت طولانی به ژاله نگاه کرد. این باعث عصبی شدن ژاله شد چون گربه ای که چند سال پیش او را خراش داد هم همینطور به ژاله نگاه می کرد. وقتی بچه گربه بلند شد و دنبال او رفت، ژاله به آرامی به عقب برگشت و دوید اما بچه گربه به سمت او رفت و خودش را به پای او مالید و با خوشحالی صدایی کرد.

[Hajar Aziz Zanjani]

ژاله بیشتر ترسید و خودش را عقب کشید. بچه گربه همچنان میو میو می‌کرد و به ژاله خیره شده بود.

ژاله با ناراحتی فریاد زد: “بسه، بسه. از این جا برو”

ولی بچه گربه زبان او را نمی فهمید. بارش برف تندتر می‌شد و ژاله باید به خانه برمی‌گشت. او در این دو راهی مانده بود که بچه گربه را تنها بگذارد، یا این که ترسش را کنار گذاشته و او را با خود ببرد.

[Parisa Fallah-Najmabadi]

ژاله بدون فکر بچه گربه را گرفت و در ژاکتش انداخت. او به سرعت شروع به دویدن به خانه کرد.

ژاله حرکت بچه گربه را در کتش احساس می کرد.

او سعی کرد آرام باشد و فقط به رفتن به خانه فکر کند تا بتواند بچه گربه را از کتش بیرون بیاورد.

[Haleh and Hessam Fallah]

وقتی ژاله به خانه رسید، مادرش از دیدن یک بچه گربه در دستان ژاله بسیار متعجب شد و گفت: من فکر کردم از گربه می ترسی! چرا یک بچه گربه با خودت آوردی؟

ژاله گفت: من فکر می کنم که این بچه گربه مریض است و چون دلم برایش سوخت، او را به خانه آوردم.

[Hajar Aziz Zanjani]

مادر ژاله با خوشحالی گفت: ” خیلی خوبه، ما اگه ازش مراقبت کنیم به زودی حالش خوب میشه.”

ژاله خندید و خوشحال بود که با ترسش کنار آمده، خیلی با هیجان به طرف یخچال رفت و با ظرف شیر پیش مادر و بچه گربه برگشت.

آنها از بچه گربه مراقبت کردند و او دوست خوبی برای ژاله شد.

[Author]

Posts