پسوندهای اسم ساز در زبان فارسی با کاربرد آنها – آموزش دستور زبان فارسی

پسوندهای اسم ساز در فارسی با کاربرد آنها در مثال های ساده برای آموزش دستور زبان فارسی به غیر فارسی زبانان همراه با ویدیوی آموزشی

پسوندهای اسم ساز در فارسی

پسوندها در آخر کلمه قرار گرفته و معنای جدیدی به کلمه می دهند. با شناختن پسوندها می توانید معنی کلمات را آسان تر تشخیص دهید.

پسوندهایی که اسم فاعل می سازند

بن فعل + ار: پرستار، خریدار

پرستار: پرستار از بیماران مراقبت می کند.

خریدار (خرید کننده): سپهر خانه را به خریدار نشان داد.

بن فعل + گار: آموزگار، ماندگار، خواستگار

آموزگار: نیما در مدرسه ابتدایی، آموزگار است.

بن فعل + ــنده (انجام دهنده کار): فروشنده، گوینده، شنونده، خواننده، نویسنده، دونده، بازنده، برنده، پرنده، راننده، بیننده

فروشنده: این مغازه یک فروشنده نیاز دارد.

اسم + کار (داشتن شغل): بدهکار، ورزشکار، سوارکار، برق کار، مددکار، خرابکار

بدهکار (کسی که به دیگری بدهی دارد): سامان از دوستش پول قرض کرد. سامان به دوستش بدهکار است.

اسم + گر (داشتن شغل): آهنگر، کارگر، آرایشگر، گزارشگر، بازیگر، ستمگر، حیله گر

کارگر: کارگرها خانه را می سازند.

اسم + چی (انجام دهنده کاری): شکارچی، پستچی، تماشاچی

شکارچی: حیوانات جنگل از شکارچی می ترسند.

اسم + بان (مراقبت کننده): نگهبان، دروازه بان، باغبان، دربان، سایه بان

باغبان: باغبان از گل ها و درختان باغ مراقبت می کند.

پسوندهایی که اسم مکان می سازند

اسم + زار: کشتزار، شالیزار، گندم زار

شالیزار: کشاورزان در شالیزار کار می کنند.

اسم + ستان: دبیرستان، بیمارستان، گلستان، بوستان، کوهستان، کودکستان

بیمارستان: بیماران بدحال، در بیمارستان بستری می شوند.

اسم + گاه: دانشگاه، فروشگاه، ورزشگاه، خوابگاه، نمایشگاه، کارگاه، فرودگاه، دستگاه، پرتگاه، ایستگاه

فرودگاه: هواپیما ساعت 11:30 به فرودگاه می رسد.

اسم + کده: دانشکده، دهکده

دهکده: پدربزرگم در دهکده سرسبز و باصفایی زندگی می کند.